معرفی کتاب تشکیلات فرهنگی از ایده تا عمل
کتاب تشکیلات فرهنگی از ایده تا عمل نوشته‌ی مصطفی قائم پور، با هدف ترسیم نقشه راه و ارائه ایده‌ها و پیشنهاداتی جهت برنامه‌ریزی‌های ساختاری گروه‌های فرهنگی نوشته شده است.
امروزه با وجود صحبت‌های بسیاری که در مورد لزوم کار تشکیلاتی و اصول اخلاقی و رفتاری مربوط آن مطرح می‌شود، یکی از دغدغه‌های اصلی گروه‌های فرهنگی نحوه برنامه‌ریزی، تهیه محتوا و چگونگی تعیین ساختار کار تیمی و گروهی است.
اساسی‌ترین سوالاتی که معمولا در ذهن مسئولان و برنامه‌ریزان مجموعه‌های فرهنگی و تربیتی تداعی می‌شود، آن است که چگونه می‌توان به یک ساختار اجرایی مناسب و با ثبات دست یافت و یا اینکه چه روش‌های جدیدی برای آموزش و انتقال مفاهیم وجود دارد؟ چطور می‌توان هم به ایده‌آل‌ها و هم به واقعیت‌ها و محدودیت‌ها توجه داشت و به یک ساختار منظم فکری در رابطه با برنامه‌ها و اهداف گروه دست یافت؟
کتاب تشکیلات فرهنگی از ایده تا عمل، ماحصل چند سال تجربه حضور مصطفی قائم پور در تشکل‌ها، گروه‌ها، کانون‌ها، هیئات و مراکز علمی، فرهنگی و هنری است و می‌توان محتویات آن را به دو قسمت تقسیم کرد:
1) پرداختن به نکات کلی و راه‌های شکل‌گیری انواع مجموعه‌ها و گروه‌های فرهنگی به صورت کلی
2) ارائه‌ی نمونه‌های جامع از فعالیت‌های فرهنگی و پیشنهاداتی با قابلیت بومی‌سازی و اجرا در مدارس، موسسات، گروه‌ها و کانون‌های فرهنگی، مساجد، تشکل‌های دانشجویی و…
مصطفی قائم پور در این اثر به جای تمرکز بر اصول کارهای تشکیلاتی و گروهی، به ذکر برخی نکات شاخص و در ادامه معرفی مراجع کامل‌تر، بسنده کرده و بیشتر به اصول برنامه‌ریزی و ایده‌هایی جهت ساماندهی مجموعه‌ها و فعالیت‌های فرهنگی اشاره کرده است.
بنابراین در پایان کتاب، تعدادی منابع مطالعاتی جهت رجوع و تکمیل بحث معرفی شده که مراجعه به آن‌ها، برای علاقه‌مندان فرهنگی بسیار توصیه می‌شود.
در بخشی از کتاب تشکیلات فرهنگی از ایده تا عمل می‌خوانیم:
منظور از مجموعه ایده‌آل، آن دسته از جزئیات و ریز برنامه‌های اجرایی است که انتظار می‌رود مجموعه بعد از طی کردن مسیر خود و با گذر زمان به آن‌ها نزدیک شود و به صورت مداوم عملکرد خود را با آن برنامه‌ها و آن برنامه‌ها را با اهداف اصلی قیاس و ارزیابی کند، تا ادامه‌ی راه برای او روشن شود.
در واقع مجموعه ایده‌آل چشم‌اندازیست که با نزدیک شدن به آن، مجموعه به یک ثبات مدیریتی و اجرایی خواهد رسید. گرچه ممکن است در طول حیات مجموعه، چندین بار ایده‌آل‌ها در برنامه‌ریزی، مجددا تعریف و یا به اصطلاح قلق‌گیری شوند اما این نباید موجب شود که انتخاب ایده‌آل‌ها را کنار گذاشته و بدون داشتن چشم انداز در مسیر کار فرهنگی حرکت کرد.
نکته دیگر که قبلا هم به آن اشاره شد این است که ایده‌آل فکر کردن منافاتی با واقع‌بینانه عمل کردن ندارد، در واقع باید همیشه بدانیم چه چیزی بهترین است و تلاش کنیم برای رسیدن به آن بهتر شویم. و اگر در این راه با ایده‌آل‌ها فاصله داشتیم، به جای سستی و یا کنار گذاشتن آن‌ها باید تلاش خود را با ملاحظه واقعیت‌ها بیشتر از پیش کنیم و از حرکت نایستیم؛ و به قول شاعر موجیم که آسودگی ما عدم ماست…
با وجود آنکه برای رسیدن به ایده‌آل‌ها با موانع و مشکلات زیادی ممکن است روبرو شویم، از آن جایی که وضعیت ایده‌آل یعنی بهترین و بی نقص‌ترین وضعیت، در هنگام تعریف ایده‌آل‌ها، باید چشم خود را بر روی محدودیت‌ها و موانع رسیدن به آن‌ها بست و تنها به انتهای راه فکر کرد و اینکه مجموعه ایده آل در چه شرایط و جزئیاتی باشد تا بهترین نتیجه حاصل شود و بتوان به اهداف خود رسید؟ اما در هنگام برنامه ریزی و تعیین گام‌های رسیدن به مجموعه ایده‌آل، باید به موانع و مشکلات راه نیز، جهت حل آن‌ها توجه کرد و به سایر مسائل که در بخش‌های بعدی به آن‌ها خواهیم پرداخت و این موضوع را به صورت روشن‌تر، مطرح خواهیم کرد.
نظرات بسته شده است.